وه‌رگێڕأنی له‌ فارسییه‌وه‌: یه‌حیا خه‌لیل

  مەلا، بۆ کڕینی پێڵاوێکی نوێ، ڕێگای شاری گرتە بەر. لای پێڵاو فرۆشێک، کە چەندان پێڵاوی هەمە چەشنەی تێدا بوو کە، ئەو لە توانستیدا هەبوو، حەزی لە هەرکامێکیان بێت، هەڵیبژێرێت. فرۆشیار، چەند جووتێکی دی لە کۆگاکە هێنا، تاکوو مەلا بە سەربەستییەکی زێترەوە، کەوشی ئارەزووی دڵی هەڵبچنێت. مەلا، یەکە یەکە پێڵاوەکانی تاقی دەکردەوە، وەلێ هیچ یەکیان بە دڵی وی نەبوون. هەرکامی لەپێ دەکرد، بیانوویەکی بۆ دەرهێنانی دەدۆزییەوە. زیاد لە دە جووت، لە دەوری مەلا کەڵەکە بووبوون. هەرچی کابرای فرۆشەریشە، بە ئارامی و خۆگرییەک کە، لە تەواوبووندا بوو، درێژەی دەدایێ. مەلا، ئیدی خەریکبوو لە سەندنی پێڵاو نائومێد دەبوو، لەپڕ چاوی بە جووتێکی جوان کەوت! ئەوانی لە پا کرد، دیتی ڕێک پڕ بە پێی ئەمن، دواتر، چەند هەنگاوێکی بەنێو دووکانەکەدا نا و، هەستی بە ڕازیبوون کرد. لە کۆتاییدا بڕیاری خۆی دا. دەیزانی هەر دەبێ ئەم جووتە بکڕێت. لە فرۆشیاری پرسی، ئەم جووتە بە چەندە؟ فرۆشەر وەڵامی دایەوە، ئەم دوو تاکە، بەبێ پارەیە! - جا شتی وا چۆن دەگونجێ، گاڵتەمان پێدەکەی؟-
فرۆشەر: نا هەرگیز، ئەم کەوشانە هەر بەڕاستی بەبێ نرخن، چون کەوشەکانی خۆتن، کە لەکاتی هاتنە ژوورەوەت لە پێتدا بوو.

*ئەم سەربوردەیە، ژیانی زۆرێک لە ئێمەی مرۆیە کە، هەمیشە چاو لەدووی دەرین. جوانییەکان، لە جیهانی دەرەوەدا، پەیجۆری دەکەین. بە تەماین خۆشبەختی و ئارامیمان لە کەسانی دییەوە، وەچنگ بکەوێ. بیر دەکەینەوە، مامر(مریشک)ی دراوسێکەمان بەرخە! خۆکەمبینین و بەزۆری خۆ نەدیتن، دنەدەرن کە بەهایەک بۆ خود دانەنەین. ئێمە بە شێوەیەک دەژێین، کە گۆیا لە چاوەنواڕی داهاتووەکی باشترداین. لە حاڵێکدا، گەلێ جار دەڵێین، "خۆزیا ڕابردوو بگەڕابایەوە"! بۆ ئەوەی کە لە دەستچووە، خەم دەخۆین. کەوابوو ئەوڕۆ، تا نەبووە بە سبەی قەدری بزانین و، بانەڕۆژێکی باش بۆ خۆمان بنیات بنێین.